In de lente van 1974 besteedde het Leidsch Dagblad tot tweemaal toe aandacht aan een gezin dat eind maart uit hun gekraakte woning aan de Willem de Zwijgerlaan was gezet.
De familie had de woning drie maanden eerder gekraakt, maar werd in maart ten gunste van een ander noodgeval ontruimd. Op een foto kon de lezer zien hoe er stoelen uit het raam werden aangegeven en een hele menigte voorbijgangers en nieuwsgierigen toekeek terwijl de inboedel in een verhuiswagen geladen werd. Volgens het Leidsch Dagblad verliep de ontruiming ‘zonder moeilijkheden’: ‘De opgetrommelde politieagenten behoefden slechts toegestroomde nieuwsgierige voorbijgangers op afstand te houden’, berichtte de krant. Het gezin kreeg weliswaar een alternatieve woning toegewezen in de Alexanderstraat, maar het gezin wees dit aanbod af omdat het onbruikbaar was, gezien de invaliditeit van de moeder van het gezin. Het gezin vond tijdelijk onderdak bij familie. Leidsch Dagblad 21 maart 1974
Een week later werd er een lezersbrief afgedrukt als reactie op het artikel over de ontruiming. ‘Volgens de krant zou dit alles met toezien van politie en burgerij rustig verlopen zijn’, zo stelde de briefschrijver: ‘[Maar] mensonterende taferelen hebben zich daar afgespeeld. Hoe is het mogelijk dat dit kon gebeuren? Niet alleen is mevrouw ziek maar ook meneer is totaal invalide na jaren vuilnisbakken sjouwen voor de gemeente met als gratificatie een krot waar hij 43 jaar gewoond heeft.’ De schrijfster van de brief was vooral verontwaardigd omdat de arbeiders zo ‘tegen elkaar uitgespeeld’ werden. ‘Mensonterende taferelen hebben zich daar afgespeeld’ De familie had de woning namelijk ‘beslist’ niet gekraakt, als ze geweten had dat deze eigenlijk aan een ander gezin was toegewezen in verband met een ernstig ziek kind.
Het hele voorval liet echter onverlet dat het krakende gezin geen goede woning had en nu wederom dakloos was. Het beleid van de gemeente leidde er vooral toe dat verschillende gezinnen concurreerden voor dezelfde woningen: ‘Welke partij durft het nu eindelijk eens op te nemen voor de arbeiders?’ vroeg de brievenschrijver resoluut. Leidsch Dagblad 27 maart 1974
Leidsch Dagblad 21 maart 1974, 27 maart 1974