In 1986 vermeldde het Leidsch Dagblad dat de kleuterschool de Haanstraschool op Rapenburg 129 en 131 gekraakt was. Het ging om een groep krakers met plannen voor het gebouw.
In één jaar trok de groep in drie verschillende kraakpanden. Toen de krakers uit het pand van de kleuterschool werden gezet, trokken ze verder naar het Vrouwenhuis aan de Hooigracht. Ook daar werden ze verzocht het pand te verlaten, waarna een deel van hen hun intrek nam in een bovenwoning aan de Lange Mare. Na een kort geding besloot de rechtbank dat zij daar voorlopig mochten blijven.
Drie kraakacties
Op 24 juni werd bekendgemaakt in het Leidsch Dagblad dat een groep van zeven krakers de voormalige kleuterschool Haanstra aan het Rapenburg gekraakt had. Ze wilden het pand ombouwen tot woon- en winkelruimte. Al twee jaar had het pand leeggestaan en plannen van de Stichting Haanstra om het te verbouwen waren al een tijd vertraagd. Het Leidsch Dagblad bleef vaag over de juridische kant van het verhaal: Ze berichtten dat de officier van justitie geen woonrecht had toegezegd, dat de politie had verklaard dat ze voorlopig mochten blijven zitten en dat de Stichting ‘geadviseerd’ werd in overleg te gaan.
Ondertussen waren de krakers van plan het pand om te bouwen. Op de bovenverdieping kon worden gewoond, beneden zou ruimte komen voor een ontbijt- en lunchcafé, een winkel voor tweedehands kleding, platen en boeken en één of meer kunstenaarsateliers. Volgens een later bericht zouden ze 28 juli ontruimd worden. De krakers verlieten voor de ontruiming vrijwillig het pand.
Vervolgens kraakte de groep omstreeks 23 juli het voormalig Vrouwenhuis aan de Hooigracht, dat pas sinds begin juni leegstond. Het Leidsch Dagblad meldde dat over het pand onderhandelingen plaatsvonden tussen de Stichting Studentenhuisvesting en de gemeente over het onderbrengen van eerstejaarsstudenten, hetgeen zou worden verhinderd door langdurig verblijf van krakers. Bovendien waren er ook andere geïnteresseerden voor het pand van het voormalig Vrouwenhuis. De groep verliet het Vrouwenhuis uit vrije wil na een uitspraak van de waarnemend hulpofficier van justitie dat er sprake was van huisvredebreuk, berichtte het Leidsch Dagblad.
Vijf van de zeven krakers, vier mannen en een vrouw, kraakten vervolgens een bovenwoning aan de Lange Mare. Volgens de krant stond deze al sinds maart 1985 leeg. Deze kleinere groep liet weten dat zij betwijfelden dat de eigenaar zijn bovenwoning wilde laten opknappen. Volgens hen stond het eerder leeg uit speculatie. Dit argument werd gebruikt in de juridische strijd om woonrecht. De advocaat van de krakers verwoordde de twijfel over de echtheid van een bestaande offerte van een aannemingsbedrijf. De raadsman noemde de presentatie van zulke documenten ‘schijnhandelingen’.
Een langere ontruimings-termijn vanwege de aanstaande bevalling van de krakershond Bovendien zouden de plannen ook kunnen worden doorgezet tijdens aanwezigheid van de krakers. De raadsman liet weten om een langere ontruimingstermijn te zullen vragen wanneer de vice-president van de rechtbank in het nadeel van de krakers zou besluiten, vanwege de aanstaande bevalling van een hond van de krakers (zie ‘Twee kraakacties met dieren’) Op 25 september werd bekend gemaakt dat de krakers de woning niet hoefden te verlaten. De Haagse rechtbank wees de eis van de eigenaar tot ontruiming af.
Conclusie
De groep krakers die in 1986 drie verschillende panden bezetten, hadden aanvankelijk meerdere projecten voor ogen – ateliers, winkelruimte, een lunchcafé. Ze kwamen voor zichzelf op middels juridische hulp (en in het laatste geval met het bizarre argument van een bevallende hond), maar ze waren niet bereid tot geweld. Ze verlieten twee kraakpanden vrijwillig en zonder ophef.
In 1975 en 1976 was er bij soortgelijke zoekacties door groepen krakers sprake van grote aandacht van de media (zie bijvoorbeeld Rotogravure). In dit geval werd er zakelijk en kort bericht over de omzwervingen van de krakers. De aandacht (en sympathie) voor de krakers bleef daardoor gering.
Leidsch Dagblad 24 juni 1986, 23 juli 1986, Leidse Courant 24 juli 1986, Leidsch Dagblad 25 juli 1986, 29 juli 1986, 19 september 1986, 25 september 1986